User:Ryepeck/sandbox
Δομή της Ομάδας[edit]
Η ομάδα του κρίκετ αποτελείται από έντεκα παίκτες. Ανάλογα με τις δεξιότητές του, ο παίκτης χαρακτηρίζεται ως ειδικός ροπαλοφόρος ή ειδικός σφαιριστής. Μια σωστά ισορροπημένη ομάδα έχει συνήθως πέντε ή έξι ειδικούς ροπαλοφόρους και τέσσερις ή πέντε ειδικούς σφαιριστές. Επιπλέον κάθε ομάδα συμπεριλαμβάνει έναν ειδικό φύλακα του φράχτη ή γουικετκίπερ, ο οποίος πέρνει θέση πίσω από αυτόν και ο οποίος συμβαίνει συνήθως να είναι και καλός ροπαλοφόρος. Εάν είναι πάρα πολύ τυχερός ο αρχηγός, ο οποίος είναι επίσης μέλος της ενδεκάδας, θα έχει στη διάθεσή του κι έναν παίκτη ο οποίος είναι εξίσου καλός στη ροπαλοφορία και στο κύλισμα. Ένας τέτοιος παίκτης ονομάζεται ολράουντερ (πολυτεχνίτης λίγο ως πολύ) και είναι σπάνιο είδος στον κόσμο του κρίκετ, μιας και οι περισσότεροι κρίκετερ εστιάζουν είτε στο κύλισμα είτε στη ροπαλοφορία.
Όλα τα μέλη της ενδεκάδας δοκιμάζονται στη ροπαλοφορία, ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους. Σε όλους επίσης επιτρέπεται να κυλίσουν την μπάλα. Στην πράξη το κύλισμα είναι σχεδόν αποκλειστική ευθύνη των ειδικών κυλιστών, με κανά δυο ροπαλοφόρους και κατά συνέπεια παρακατιανούς ως κυλιστές να δοκιμάζουν την τύχη τους για μερικά όβερ προκειμένου να ξεκουράσουν τους εξειδικευμένους συμπαίκτες τους.
Ενόσω ο κυλιστής κυλά την μπάλα και ο γουίκετ-κίπερ φυλά το φράχτη, οι υπόλοιποι εννέα συμπαίκτες τους εκτελούν χρέη φίλντερ (αυτός που καταλαμβάνει το πεδίο ή 'πεδινός'). Ρόλος τους είναι να πιάσουν τη μπάλα αφού αυτή χτυπηθεί από το ροπαλοφόρο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίσουν τα τρεξίματα του ροπαλοφόρου ή ακόμη καλύτερα να τον βγάλουν έξω , είτε πιάνοντας τη μπάλα πριν αυτή βρει στο έδαφος είτε με ραν άουτ. Αυτός είναι και ο ρόλος του γουίκετ-κίπερ, μόνο που η θέση που καταλαμβάνει ως πεδινός είναι πάντοτε πίσω από το φράχτη και μπορεί να κάψει το ροπαλοφόρο με έναν επιπλέον τρόπο, το σταμπντ.
Ο αρχηγός της ομάδας κρίκετ, o οποίος συχνά αναφέρεται και ως καραβοκύρης, είναι ο ηγέτης της κι έχει επιπλέον ρόλους και ευθύνες πέραν εκείνων των υπολοίπων παικτών. Πέραν της ειδικότητάς του ως ροπαλοφόρος ή κυλιστής, όπως και σε άλλα αθλήματα, ο αρχηγός είναι συνήθως έμπειρος παίκτης, ικανότατος στην επικοινωνία, με συνεχή παρουσία στους αγώνες της ομάδας. Επιπλέον στο κρίκετ, ο αρχηγός έχει σχεδόν πάντοτε λόγο στην επιλογή των παικτών. Επίσης, κατά τη διάρκεια του αγώνα αποφασίζει τη σειρά των ροπαλοφόρων, ποιός κυλιστής θα αναλάβει ποιό όβερ και που θα τοποθετηθούν οι πεδινοί. Μολονότι ο αρχηγός έχει τον τελευταίο λόγο, οι αποφάσεις αυτές είναι συχνά αποτέλεσμα συνεργασίας με έναν ή δύο άλλους έμπειρους συμπαίκτες του. Οι γνώσεις στρατηγικής και τακτικής, η διορατικότητα και καπατσοσύνη του αρχηγού παίζουν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία ή αποτυχία της ομάδας.
Οι Διαφορετικοί Ρόλοι των Παικτών[edit]
Οι Σφαιριστές[edit]
Οι σφαιριστές κυλούν την μπάλα στην προσπάθεια να κάψουν το ροπαλοφόρο. Ως κύλισμα ορίζεται η κίνηση ρίψης της μπάλας από τον σφαιριστή. Μολονότι ο όρος δεν είναι ακριβής με την έννοια ότι ο σφαιριστής δεν απελευθερώνει την μπάλα παράλληλα με το έδαφος, διακρίνει τη ρίψη από το πέταγμα. Στο πέταγμα το χέρι λυγίζει στον αγκώνα και τινάζεται μπρος για να εκσφενδονίσει την μπάλα. Αυτό στο κρίκετ απαγορεύεται. Ο σφαιριστής δεν επιτρέπεται να ισιώνει το χέρι του στον αγκώνα κατά την τελευταία φάση της ρίψης, όταν το χέρι του φτάσει 'στις μία η ώρα' κι έπειτα μέχρι να απελευθερώσει την μπάλα (ή 'στις έντεκα η ώρα' κι ἐπειτα αν είναι αριστερόχειρας). Με τη γωνία που μπαίνει το χέρι σε αυτή την τελευταία φάση, έτσι πρέπει και να βγει. Διαφορετικά η μπαλιά χρεώνεται άκυρη.
Υπάρχουν τρεις κυρίως προσεγγίσεις στο κύλισμα της μπάλας:
- Το γρήγορο κύλισμα'
- Τo αργό κύλισμα ή κύλισμα περιστροφής
- Και το μέσης ταχύτητας κύλισμα
Καθώς στο σφαιριστή δεν επιτρέπεται να κυλίσει κατά τη διάρκεια δύο διαδοχικών όβερ, οι σφαιριστές λετουργούν σε ζευγάρια, κυλώντας ο ένας μετά τον άλλο. Κατά αυτό τον τρόπο, ο σφαιριστής μπορεί και ξεκουράζεται ανάμεσα σε δύο όβερ, λειτουργώντας ταυτόγχρονα σαν πεδινός. Εντέλει όμως ο σφαιριστής κουράζεται και ο αρχηγός τον αντικαθιστά με άλλο σφαιριστή. Ο σφαιριστής αντικαθίσταται επίσης όταν κυλά άσχημα. Η χρονική διάρκεια κατά την οποία ο σφαιριστής κυλά συνεχόμενα όβερ λέγεται σπελ (περίοδος).
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το κύλισμα γίνεται με αναπήδηση της μπάλας στο έδαφος. Τούτο δεν είναι υποχρεωτικό. Ο κυλιστής μπορεί να θέλει να μην αναγκάσει τη μπάλα να αναπηδήσει κατά τη διάρκεια κίνησης η οποία λέγεται γεμάτη ρίψη. Η γεμάτη ρίψη η οποία κατευθύνεται στο ύψος του στήθους του ροπαλοφόρου ή παραπάνω λέγεται μπίμερ (από το δοκάρι ή μαδέρι) και βέβαια απαγορεύεται γιατί είναι επικίνδυνη. Συμβαίνουν όμως, κατά λάθος... Μια τέτοια ρίψη λογίζεται συνήθως ως άκυρη μπαλιά και μετρά για ένα τρέξιμο. Μικρή παρηγοριά για το ροπαλοφόρο ο οποίος καταλήγει συνήθως στο Πρώτων Βοηθειών. Συνήθως όμως η μπάλα κυλιέται από το σφαιριστή κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αναπηδά. Μια τέτοια μπαλιά είναι πολύ πιο δύσκολο να τη διαπραγματευτεί ο ροπαλοφόρος καθώς η τροχιά της μπάλας είναι πιο ασταθής και τείνει να αποκλίνει προς διάφορες κατευθύνσεις - εκεί όπου την κατευθύνει ο κυλιστής. Διαφορά εδώ κάνει και η πίστα. Αυτή μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο εύκολη, γρήγορη ή αργή, ελαστική ή 'νεκρή'. Όλες αυτές οι συνθήκες αλλάζουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, κυρίως όταν βρέξει. Επιπλέον τα χαρακτηριστικά της πίστας ποικίλουν με τη γεωγραφία του τόπου. Π.χ. οι πίστες στις Δυτικές Ινδίες, όπου το έδαφος χαρακτηρίζεται περισσότερο συνεκτικό και οι συνθήκες ξηρές, είναι πιο εξισορροπημένες. Η μπάλα δεν συμπεριφέρεται απρόβλεπτα και καταυτό τον τρόπο είναι άριστες για ροπαλοφορία. Για αυτό τα σύνολα των τρεξιμάτων στους εκεί αγώνες είναι μεγαλύτερα. Σε αντίθεση, οι αγγλικές και ουαλικές πίστες, πράσινες, υγρές και με συνθήκες υγρές, ευνοούν τις απότομες στροφές της μπάλας, κάνοντας τα πράγματα πιο δύσκολα για τους ροπαλοφόρους.
Ποικιλία στο κύλισμα[edit]
Ο αρχηγός προτιμά να έχει στη διάθεσή του διάφορους τύπους κυλιστών για το παιχνίδι. Τούτο και διαταράσσει την προσοχή των ροπαλοφόρων οι οποίοι λειτουργούν με διαφορετικούς ρυθμούς απέναντι σε διαφορετικούς τύπους σφαιριστή και παρέχει στον αρχηγό τη δυνατότητα περισσότερων τακτικών επιλογών.
Έτσι, διαφορετικές πίστες ευνοούν διαφορετικό τύπο κυλιστή. Η πίστα στην αρχή του παιχνιδιού είναι επίπεδη, σκληρή κι ελαστική, γεγονός που εξυπηρετεί τους γρήγορους κυλιστές. Όσο προχωρά το παιχνίδι όμως αρχίζει να αλλιώνεται, η επιφάνεια γίνεται πιο ανώμαλη και 'καρουμπαλιάζει' ευνοώντας το κύλισμα περιστροφής. Σε άλλες περιπτώσεις, ο αρχηγός αλλάζει κυλιστές λόγω της αλλαγής του καιρού.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μπάλα είναι άλλος ένας παράγοντας ο οποίος επηρεάζει την επιλογή του σφαιριστή. Η καινούργια, γυαλιστερή μπάλα χρησιμοποιείται καλύτερα από τους γρήγορους κυλιστες, ενώ οι περιστροφείς τν προτιμούν καλομεταχειρισμένη για να την γραπώνουν καλύτερα.
Γρήγορο Κύλισμα[edit]
Ο κύριος στόχος του γρήγορου σφαιριστή είναι να κάνει τη σκληρή μπάλα του κρίκετ να αναπηδήσει με μεγάλη ταχύτητα από το έδαφος κατά τέτοιο τρόπο ώστε η τροχιά της κατά την πτήση κι ενόσω προσεγγίζει το ροπαλοφόρο είτε να είναι ασταθής είτε να αποκλίνει, παράγοντες που καθιστούν δύσκολο το καλό χτύπημά της από το σφαιριστή. Κατά τη γρήγορη ρήψη η μπάλα κινείται με ταχύτητα 135 έως 150 χλμ. / ώρα. Η πλέον γρήγορη ρήψη που έχει καταγραφεί επίσημα είχε ταχύτητα 161,38 χλμ./ώρα κι επιτεύχθηκε από τον Σαΐμπ Άχταρ του Πακιστάν κατά τη διάρκεια αγώνα εναντίον της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2003.
Σκοπός[edit]
Οι στόχοι του σφαιριστή είναι δύο:
- να 'κάψει' το ροπαλοφόρο, να τον βγάλει έξω ('out!', φωνάζει ο επόπτης).
- να περιορίσει το σύνολο από τρεξίματα που πετυχαίνει ο ροπαλοφόρος.
O πρωταρχικός στόχος των σφαιριστών είναι η αποβολή του ροπαλοφόρου μιας και κατ΄ αυτό τον τρόπο ο ροπαλοφόρος δεν δικαιούται να συμμετάσχει στην ίδια περίοδο ξανά κι έτσι η δυνατότητά του να σκοράρει τρεξίματα παύει. Ο περιορισμός των τρεξιμάτων από την άλλη είναι σχετικά ασήμαντη υπόθεση. Συχνά-πυκνά οι σφαιριστές εσκεμμένα κυλούν μπαλιές οι οποίες επιτρέπουν στο ροπαλοφόρο να πετύχει εύκολους πόντους ώστε αυτός να αποκτήσει πέραν του δέοντος αυτοπεποίθηση και να ρισκάρει κακο-υπολογισμένη ροπαλιά σαν αποτέλεσμα της οποίας θα αποβληθεί. Άλλοι πάλι σφαιριστές κυλούν την μπάλα κατά τέτοιους τρόπους ώστε να σταματήσουν το σκοράρισμα. Τούτο μπορεί να εκνευρίσει το ροπαλοφόρο και να τον αναγκάσει να παίξει είτε μια πιο επιθετική είτε μια λιγότερο καλή ροπαλιά με σκοπό να βελτιώσει τη 'ρέντα' του, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες αποβολής του.
Αυτό φέρνει το κρίκετ σε αντίθεση με το μπέιζμπολ, στο οποίο ο πρωταρχικός στόχος του σφαιριστή είναι να αποτρέψει το ροπαλοφόρο της αντίπαλης ομάδας από το να σκοράρει. Έτσι, στο μπέιζμπολ είναι ρίψη η οποία θεωρείται αμυντικός ρόλος, ενώ στο κρίκετ η ρίψη θεωρείται πρώτιστα επιθετικός ρόλος και αναφέρεται ως επίθεση ή επέλαση.
Παραπομπές[edit]
| Σύλλογοι | Πρωτάθλημα | Κύπελο | Λιγκ Καπ | Διηπειρωτικό | Σύνολο | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Σεζόν | Σύλλογος | Πρωτάθλημα | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ | Εμφανίσεις | Γκολ |
 | This is the sandbox page for User:Ryepeck. |