Galgenveldbrug
| Galgenveldbrug | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Galgenveldburg (mei 2018)
| ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Locatie | Amsterdam-Noord | |||
| Coördinaten | 52° 23′ NB, 04° 54′ OL | |||
| Overspant | Buiksloterkanaal | |||
| Monumentale status | gemeentelijk monument | |||
| Brugnummer | 188 2476 | |||
| Bouw | ||||
| Bouwperiode | 1975 | |||
| Gebruik | ||||
| Huidig gebruik | personeel Koninklijke Shell | |||
| Weg | droogloper tussen twee gebouwen | |||
| Architectuur | ||||
| Type | vaste brug | |||
| Architect(en) | Arthur Staal | |||
| Materiaal | beton | |||
  | ||||
| ||||
De Galgenveldbrug (brug 2476) is een vaste brug in Amsterdam-Noord.
De brug verbindt de Tolhuistuin met de Badhuiskade, tot 2003 het domein van Koninklijke Shell. Ze overspant daarbij het Buiksloterkanaal. In de periode 1972 tot 1975 werd hier een voetgangersbrug aangelegd met aan de ene kant van het kanaal de Shell-kantine en de toegangspoort tot de tuin en aan de andere kant voerend naar het oude Groot Laboratorium van Shell. De brug werd door Shell zelf bekostigd en in ontworpen door Arthur Staal, die zowel de kantine als ook de Shelltoren ontwierp.
De brug kreeg naar aanleiding van de overdracht van het Shellterrein aan de gemeente zowel een nieuw nummer (van 188 naar 2476) als een nieuwe naam Galgenveldbrug. Dat laatste is een verwijzing naar het galgenveld van Amsterdam dat hier in de middeleeuwen lag. Een van de mensen die hier als voorbeeld opgehangen werd was Elsje Christiaens, die tegelijkertijd een brug (100 meter naar het noordoosten) naar haar vernoemd kreeg.
Sinds januari 2022 vormt het samen met de voormalige Shell-kantine één gemeentelijk monument. In die periode bevond die brug zich op een restauratiewerkplaats.
.jpg)
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
