Monte Faro
Coordenadas: 42°37′17″N 7°53′52″O / 42.621434, -7.897763
| Monte Faro | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Marco Legal | |||
| Figura de Protección: | ZEC | ||
| Ano de constitución: | Decembro de 2004 | ||
| Superficie: | 2988 ha. | ||
| Lexislación: | LIC o 29 de decembro de 2004, ZEC o 27 de marzo de 2004 e 31 de marzo de 2014. | ||
| Datos de interese | |||
| País: |  Galicia
| ||
| Provincias: | Lugo e Pontevedra | ||
| Concellos: | Rodeiro, Chantada e Carballedo | ||
| Ríos: | |||
| Picos | |||
| Direccións de interese: | |||
| Teléfonos: | |||
O monte Faro, ou Monte do Faro, é, con 1187 metros, o pico máis alto da serra do Faro e un espazo natural declarado zona especial de conservación (ZEC). O monte marca o límite de separación natural entre os concellos de Chantada e Rodeiro e dende el poden divisarse as catro provincias galegas.[1]
Flora e fauna[editar | editar a fonte]
Flora[editar | editar a fonte]
No espazo hai zonas con queirogais secos e vexetación de trebeiras e brañas como gramías de ciclo anual. Os prados están en solos calcáreos, de arxilas ou turbosos. Os bosques son polo xeral de Alnus glutinosa e Fraxinus excelsior e carballeiras de Quercus robur e Quercus pyrenaica.[1]
Fauna[editar | editar a fonte]
As especies en risco presentes no espazo natural son o invertebrado Lucanus cervus, o anfibio Discoglossus galganoi, os réptiles Chioglossa lusitanica e Lacerta schreiberi, e os mamíferos Barbastella barbastellus, Lutra lutra, Myotis myotis, Rhinolophus ferrumequinum, Rhinolophus hipposideros.[1]
Patrimonio[editar | editar a fonte]
Etnografía[editar | editar a fonte]
Romarías[editar | editar a fonte]
Preto da cima nunha especie de chaira atópase o santuario da Nosa Señora do Faro. Hai dúas Romarías do Faro, a primeira celébrase o día 15 de agosto e, a segunda e principal, o 8 de setembro. Consérvanse dúas imaxes da Virxe do Faro, unha permanece sempre no santuario e a outra na igrexa de Requeixo. Segundo os veciños esta segunda virxe que ten o manto de Inmaculada de cor branca é "filla" da primeira. Esta sobe en procesión o día 7 a visitar a "nai" e o día 9 volve a baixar.
Ata o santuario achéganse veciños de toda a comarca movidos pola fe na Virxe de Faro. Os romeiros que se ofrecen soben de xeonllos por unha pendente chamada costa das cruces para pedirlle favores a Nosa Señora do Faro considerada unha das máis milagreiras[2]. Tamén a tradición leva os devotos a non marchar sen levar ou beber auga da fonte milagreira.
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
-
Ermida de Nosa Señora do Faro en Chantada. -
Altar fóra da ermida de Nosa Señora do Faro en Chantada. -
Cruceiro. -
Parque eólico no Monte Faro. -
Vista da comarca de Chantada desde o Monte Faro.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio, Xunta de Galicia (eds.). "Monte Faro".
- ↑ Faro de Vigo, eds. (9 de setembro de 2010). "A costa da devoción".
