Otton I brandenburski

Otton I
	"
	margrabia Brandenburgii
Okres	od 1170; do 1184
Poprzednik	Albrecht Niedźwiedź
Następca	Otto II
	Dane biograficzne
Dynastia	askańska
Data urodzenia	ok. 1130
Data śmierci	7 marca 1184
Miejsce spoczynku	klasztor cysterski w Lehninie
Ojciec	Albrecht Niedźwiedź
Matka	Sophie von Winzenburg
Żona	Judyta Bolesławówna; Adelajda
Dzieci	Albrecht II; Henryk; Otto II

Otton (Otto) I (ur. ok. 1130, zm. 7 marca 1184) – margrabia brandenburski od 1170, syn i następca Albrechta Niedźwiedzia z dynastii askańskiej.

Był najstarszym synem Albrechta Niedźwiedzia, założyciela w 1157 Marchii Brandenburskiej i jego żony, Sophie von Winzenburg. Już za życia Albrechta odgrywał znaczną rolę w rządach. Po śmierci ojca, która nastąpiła 18 listopada 1170, objął rządy w marchii. Fundator klasztoru cysterskiego w Lehninie. Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną, poślubioną 6 stycznia 1148 w Kruszwicy, była Judyta, córka Bolesława III Krzywoustego, księcia polskiego. Po jej śmierci, która nastąpiła w pierwszej połowie lat 70. XII wieku (1171-1175), ożenił się, najpóźniej w kwietniu 1176, powtórnie, tym razem z Adą (Adelajdą), córką Florisa III, hrabiego Holandii. Z pierwszego małżeństwa pochodziło na pewno dwóch synów: Otton i Henryk późniejszy hrabia Gardelegen. Adelajda urodziła mu natomiast zapewne trzeciego syna, Albrechta^[1]. Margrabia zmarł 7 marca 1184 i został pochowany w klasztorze cysterskim w Lehninie.

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

Otton
ur. ?
zm. 9 II 1123

Eilika
ur. ?
zm. ?

Herman I z Winzenburga
ur. 1050–1066
zm. 1122

NN z rodu Everstein
ur. ?
zm. ?

Albrecht Niedźwiedź
ur. ok. 1100
zm. 18 XI 1170

Sophie z Winzenburga
ur. 1105
zm. 6 lub 7 VII 1160

		1 Judyta ur. 1130–1135 zm. 8 VII m. 1171 a 1175 OO 6 I 1148		Otton I (ur. ok. 1130, zm. 7 III 1184)		2 Ada ur. ok. 1163 zm. 1205 OO IV 1176 lub wcześniej


	1		1		2
Otto II ur. po 1147 zm. 4 VII 1205		Henryk ur. ? zm. 1192		Albrecht II ur. 1 I w okr. 1171–1177 zm. 25 II 1220

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ K. Jasiński, Rodowód pierwszych Piastów, Poznań 2004, s. 258; z kolei O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 958 uznaje go jednak za syna Judyty. Z takim stwierdzeniem nie zgadza się jednak większość niemieckiej literatury przedmiotu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jasiński K., Rodowód pierwszych Piastów, wyd. 2, Poznań 2004, ISBN 83-7063-409-5, s. 258.

[1] K. Jasiński, Rodowód pierwszych Piastów, Poznań 2004, s. 258; z kolei O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 958 uznaje go jednak za syna Judyty. Z takim stwierdzeniem nie zgadza się jednak większość niemieckiej literatury przedmiotu.

[1]