Mikołaj Tarło (chorąży sandomierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Tarło
Herb
Topór
Rodzina

Tarłowie herbu Topór

Ojciec

Andrzej Tarło (zm. po 1532)

Matka

Katarzyna Mnichowska

Żona

Jadwiga Stadnicka

Dzieci

Jadwiga

Mikołaj Tarło herbu Topór (zm. po 24 lutego, a przed 14 czerwca 1571 roku) – sekretarz królewski, dworzanin królewski, podczaszy królowej Barbary w latach 1548–1551, chorąży sandomierski od 1553 roku[1], starosta dembowiecki od 1551 roku[2], starosta drohowyski[3], dzierżawca Drohojowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był Andrzej Tarło (zm. po 1532), a matką Katarzyna Mnichowska. Jego braćmi byli: Paweł Tarło, Jan Tarło (chorąży lwowski), Andrzej Tarło, a siostrami Dorota Tarło i Katarzyna Tarło. Zwolennik reformacji (zapewne pod wpływem rodziny żony), po jego śmierci wszystkie dzieci przeszły z kalwinizmu na katolicyzm. Był mężem Jadwigi Stadnickiej, dziadkiem carowej Maryny Mniszchównej. Był też ojcem Jadwigi Tarło (ok. 1560–1614) – matki carowej Maryny Mniszchównej, żony Jerzego Mniszcha (zm. 1613) – krajczego koronnego w 1574, kasztelana radomskiego (1583), wojewody sandomierskiego w (1590), żupnika ruskiego, starosty lwowskiego (1593).

Mikołaj Tarło mieszkał w dobrach otrzymanych przez ojca w Laszkach Murowanych, koło Chyrowa. Po 1560 r. dokonał lokacji miasta Laszki na prawie magdeburskim. Wiele miejscowości otrzymał w spadku po 1531 r., czyli po śmierci ojca. Dobra laszeckie (Laszki Murowane) wraz z Chyrowem i Bąkowicami przejęła jego córka Jadwiga Tarło i stanowiły jej wiano.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mirosław Korolko, Seminarium Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego. Humaniści w kancelarii królewskiej Zygmunta Augusta, Warszawa 1991, s. 235–236.
  2. Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 121.
  3. Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 204.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Andrusiewicz, Dzieje Dymitriad 1602–1614, t. I, II, Warszawa 1990
  • Andrzej Andrusiewicz, Dzieje Wielkiej Smuty, Katowice 1999
  • Henryk Wisner, Król i car. Rzeczpospolita i Moskwa w XVI i XVII w., Warszawa 1995 ISBN 83-05-12776-1.