Hieronim Łaski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim Łaski
ilustracja
Herb
Korab
Rodzina

Łascy

Data i miejsce urodzenia

1496
Łask

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 1541
Kraków

Ojciec

Jarosław Łaski

Matka

Zuzanna Bąk z Bąkowej Góry

Żona

Anna Kurozwęcka

Dzieci

Olbracht Łaski, Barbara, Jadwiga Ciołek

podpis
Odznaczenia
Order Świętego Michała (Francja)

Hieronim Łaski (również: Jarosz Łaski, właśc.: Hieronim (Jarosław) Łaski) herbu Korab (27 września 1496[1], zm. 22 grudnia 1541) – polski dyplomata na usługach królów Polski, Węgier i Habsburgów, wojewoda sieradzki, wojewoda siedmiogrodzki, żupan spiski, ban Chorwacji[2], kawaler maltański (w zakonie po 1520 roku), nominat na komandorię poznańską[3].

Pochodzenie i młodość[edytuj | edytuj kod]

Syn z drugiego małżeństwa wojewody łęczyckiego i sieradzkiego, Jarosława Łaskiego z Zuzanną z Bąkowej Góry – Bąk herbu Zadora[2], brat dyplomaty Stanisława i reformatora Jana. Bratanek prymasa Jana Łaskiego.

W roku 1513 towarzyszył stryjowi w wyprawie na Sobór laterański V, po czym został we Włoszech do roku 1517 studiując w tym czasie na Uniwersytecie bolońskim, a następnie odbył pielgrzymkę do Jerozolimy.

Kariera w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W roku 1519 powrócił do Polski, w 1520 objął stanowisko krajczego wielkiego koronnego i w tym samym roku otrzymał mandat na poselstwo do Franciszka I i Karola V, które jednak nie doszło do skutku. W 1521 roku został wojewodą sieradzkim. W 1524 przewodził polskiemu poselstwu do Francji, jego efektem był traktat przewidujący małżeństwa: syna Franciszka z jedną z córek Zygmunta Starego oraz Zygmunta Augusta z jedną z córek Franciszka, a także polskie posiłki dla Francji w wyprawie przeciwko Cesarstwu na Mediolan (żadne z postanowień traktatu nie zostało zrealizowane).

W służbie węgierskiej[edytuj | edytuj kod]

W roku 1527 Hieronim wykonał szereg misji dyplomatycznych w imieniu Króla Węgier Jana Zápolyi (walczącego o koronę z Ferdynandem I Habsburgiem), odwiedził Bawarię, Francję, Anglię i Danię usiłując zbudować koalicję antyhabsburską. Na początku roku 1528 udał się, znowu z ramienia Zápolyi, do Konstantynopola, gdzie 29 lutego zawarł przymierze węgiersko-tureckie. Mimo braku pełnomocnictw deklarował również udział Polski w tym przymierzu, obiecując m.in. posiłki dla Zápolyi, oraz przedłużając o 10 lat kończący się właśnie rozejm z Turcją. Łaski starał się o uznanie jego działań przez Sejm, co jednak zostało zignorowane (do Turcji wysłano poselstwo z Tęczyńskim na czele z misją przedłużenia rozejmu, jednak tylko na 5 lat). W tym samym roku organizował przemarsz zaciężnych niemieckich przez Śląsk i Polskę na Węgry.

30 września 1528 roku, na dworze hetmana Jana Tarnowskiego, król Zapolya nadał Łaskiemu godność żupana komitatu spiskiego, a na własność Kieżmark i Niedzicę[4] (stąd tytuł hrabiego spiskiego, barona na Kieżmarku[5]).

Na przełomie 1530 i 1531 roku doprowadził do rocznego rozejmu między Zápolyą a Ferdynandem. Od tego czasu utrzymywał coraz bliższe kontakty z przedstawicielami Ferdynanda. W 1532 przewodził węgierskiemu poselstwu we Francji (odznaczony tam został przez króla Orderem św. Michała[6]). W 1533 roku ponownie jechał do Konstantynopola, gdzie skutecznie blokował habsbursko-tureckie rozmowy pokojowe.

W służbie Ferdynanda I[edytuj | edytuj kod]

31 sierpnia 1534 został aresztowany, na rozkaz Zápolyi, pod zarzutem potajemnych układów z Ferdynandem. Odzyskał wolność w grudniu tego roku po interwencji Jana Tarnowskiego, po czym przeszedł na służbę Ferdynanda. W jego imieniu odbywał poselstwo do Polski (1535), oraz do Turcji (1540). Po powrocie z tego ostatniego umarł w Krakowie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polona [online], polona.pl [dostęp 2021-02-20].
  2. a b Urban ↓.
  3. Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 2141.
  4. Zieliński/Żelewski, s.9
  5. Oskar Bartel: Jan Łaski. Cześć 1. 1499–1556. Warszawa: PWN, 1955, s. 37.
  6. Teodor Morawski: Dzieje narodu polskiego w krótkości zebrane. Jagiełłowie. Poznań: Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, 1876, s. 347.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Wojciechowski: Zygmunt Stary, Warszawa 1946
  • Paweł Janowski: Łaski Hieronim, 1496–1541, polityk, [w:] Encyklopedia Katolicka, Lublin 2006, t. XI, kol. 414–415.
  • Ryszard Zieliński, Roman Żelewski, Olbracht Łaski: Od Kieżmarku do Londynu, Warszawa: Czytelnik, 1982, ISBN 83-07-00656-2, OCLC 233502140.
  • Wacław Urban: Hieronim Jarosław Łaski herbu Korab. [w:] PSB [on-line]. e-PSB. [dostęp 2014-12-29]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]