Elżbieta węgierska (zm. 1150–1154)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Elżbieta (ur. ok. 1128, zm. 21 lipca między 1150 a 1154) – królewna węgierska, żona Mieszka III Starego.

Według Kroniki Kadłubka i Kroniki Ortlieba Elżbieta była córką króla Węgier. Nie jest pewne, kto był jej ojcem. Historycy różnią się w tej sprawie. Zdaniem Jana Długosza Elżbieta była córką króla Beli II. Oswald Balzer odrzucił ten pogląd ze względów chronologicznych. Jego zdaniem Elżbieta jako córka Beli II, który ożenił się ok. 1130, w chwili ślubu mogła mieć najwyżej 8–9 lat, czyli byłaby zbyt młoda na zawarcie faktycznego małżeństwa. Balzer przyjął, że Elżbieta była córką księcia Almosa, ojca Beli II. Wadą tej hipotezy jest sprzeczność ze średniowiecznymi źródłami, które wymieniają Elżbietę jako córkę króla Węgier, podczas gdy Almos był tylko księciem. Jeszcze inne rozwiązanie zaproponował Kazimierz Jasiński. Jego zdaniem Elżbieta była córką króla Stefana II. Wprawdzie źródła informują, że Stefan z powodu rozwiązłego trybu życia nie doczekał się potomstwa, ale zdaniem Kazimierza Jasińskiego przekazy te pochodzą z okresu późniejszego i nie zasługują na zaufanie. Ponadto należy uwzględnić fakt częstego pomijania przez kronikarzy żeńskiego potomstwa.

Między 1136 a 1138 Elżbieta poślubiła księcia Mieszka III Starego. Z tego małżeństwa pochodzili synowie Odon i Stefan oraz najprawdopodobniej córki: Wierzchosława Ludmiła, Judyta i Elżbieta.

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

Almos
ur. ok. 1075
zm. 1127
lub Stefan II
ur. ok. 1101
zm. 1 III 1131
[1]
Przedsława
ur. ?
zm. ?
lub Adelajda
ur. ?
zm. ?
     
   

Mieszko III Stary
ur. w okr. 1122–1125
zm. 13 lub 14 III 1202
OO   w okr. 1136–1138
Elżbieta węgierska
(ur. ok. 1128
zm. 21 VII w okr. 1150–1154)
                   
                   
                   
Odon
 ur. w okr. 1141–1149
zm. 20 IV 1194
 
Stefan
 ur. ok. 1150
zm. w okr. 1168–1177
 
Wierzchosława Ludmiła
 ur. przed 1152
zm. 1223
 
Judyta
 ur. przed 1154
zm. po 12 XII 1201
 
Elżbieta
ur. przed 1154
zm. 2 IV 1209
 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K. Jasiński: Rodowód pierwszych Piastów. s. 235-240.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jasiński K., Rodowód pierwszych Piastów, Warszawa-Kraków 1992.