Ekkehard I
| margrabia Miśni | |
| Okres |
od 985 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia |
Ekkehardyni |
| Data urodzenia |
ok. 960 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
| Żona |
Swanhilda |
| Dzieci |
Liutgarda, |
Ekkehard I (ur. ok. 960, zm. 30 kwietnia 1002) – margrabia Miśni w latach 985–1002. Syn Guntera z Merseburga, brat Guncelina z Kuckenburga.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 985 margrabia Marchii Miśnieńskiej (po śmierci Rygdaga). Spowinowacił się z rodem Thietmara I, poprzez małżeństwo z wdową po Thietmarze, Swanhildą[1]. Ekkehard wyrobił sobie wysoką pozycje przez działania wojenne, które podejmował; odbił Miśnię, stolicę marchii zdobytą przez Wieletów w 983. Podbił też plemię Milczan.
W 1002 roku zmarł cesarz Otton III. Pretensje do tronu zgłosiło trzech kandydatów. Największe szanse miał Ekkehard, cieszący się wielkim uznaniem zmarłego cesarza[potrzebny przypis]. Starania przerwał spisek, który doprowadził do śmierci margrabiego 30 kwietnia 1002 roku[2]. Odtąd wadziło się dwóch kandydatów: książę szwabski Herman oraz przyszły cesarz Henryk książę bawarski. Zamieszanie wykorzystał książę Polski Bolesław Chrobry zajmując Łużyce, Milsko oraz Miśnię. Wojnę zakończył pokój w Budziszynie w 1018 r. oraz małżeństwo Ody, córki Ekkeharda z Bolesławem Chrobrym. Ostatecznie marchię miśnieńską otrzymał brat Ekkeharda, Guncelin.
Potomstwo[edytuj | edytuj kod]
Z żoną Swanhildą, córką margrabiego Hermana Billunga miał 7 dzieci:
- Liutgarda (zm. 1012), żona margrabiego Marchii Północnej Wernera;
- Herman I (zm. 1031), mąż córki Bolesława Chrobrego Regelindy, margrabia Miśni 1009–1031;
- Ekkehard II (zm. 1046), margrabia Miśni 1031–1046;
- Gunter (zm. 1025), arcybiskup salzburski;
- Eilward (zm. 1023), biskup miśnieński;
- Matylda, żona margrabiego Marchii Łużyckiej Dytryka I;
- Oda (zm. po 1018), czwarta żona Bolesława Chrobrego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Źródła
- Kronika Thietmara, Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0499-7, s. 57–58, 61–62, 75–76, 96–97.
- Opracowania
- Strzelczyk J., Otton III, Ossolineum, Wrocław 2009, ISBN 978-83-04-04536-1, s. 188–189, 196–197.